Er is iets
waar ik over wil schrijven,
maar het is me ontschoten
weg, de gebeurtenis die
er toch echt wel toe doet, althans
dat was wel zo toen de gedachte mijn hoofd
binnensloop.
Ja, dacht ik, daar moet ik het over hebben,
maar zo kwiek als de gedachte zich liet horen,
zich liet zien, zo sluipend is ze verdwenen.
Ik vermoed dat het een ze is, deze gedachte,
de kleur is vrij donker, een beetje dreinend,
een soort regenwolk.
Ik pluk een langskomende witte wolk uit de hemel
en plaats hem voor de gedachte.
Van nijd begint ze te regenen, niks zeggen is een ding maar onzichtbaar gemaakt worden, nee dat niet.
Evenzogoed regent ze zwijgend druppels, geen woord,
geen woord geeft prijs.
Astrid