Eigengereide Soep
Soep, dacht ik, dat is wat we nodig hebben voor het komende jaar en ik rammelde mijn grootste pan uit het keukenkastje en knoopte mijn schort voor.
Water in de pan, bouillonblokjes en een stukje gember voor de pep.
En nu? Ik stond met mijn handen in mijn zij en vroeg me af wat ik nog in huis had.
Letters met een kop erop, zeker vier maal het alfabet. Een paar O’s apart houden. Onder in de kast vond ik een zak kleine letters die er nog fris uitzagen dat wil zeggen dat ze niet aan elkaar geklonterd zaten. Ik heb maar niet gekeken of er een houdbaarheidsdatum op de zak stond.
Twee theelepels komma’s voor een zachte smaak en een handvol punten waarvan ik moest niezen.
Net zo lang roeren tot de letters zich vermengen. De apart gehouden o’s tot ballen vormen en samen met een eetlepel milde vraagtekens en hartige uitroeptekens in de pan strooien. Dit alles, roerend langzaam aan de kook brengen tot alles door en door heet is. Voeg tot slot een paar kruidige voetnoten toe en proef. Een schaaltje geraspte rijm er apart bij geven voor wie wil. De soep was klaar en ik verheugde me op wie er allemaal zouden kunnen komen.
Toen hoorde ik op de radio dat er maar twee mensen op de avond van het oude jaar uitgenodigd mochten worden.
De soep zit in de vrieskist, voor later in 2021.
Dan zullen we elkaar zeker weer ontmoeten en dan …
dan zullen we de soep ontdooien, opdienen, de letters schudden, zinnen verzetten en voltreffers neerpennen.
Tot ziens,
Neel.